Van Schiphol naar de eerste ''lekkere'' steak

Op veler verzoek een update vanuit Zuid-Amerika. Op dit moment zitten we in de bus van Buenos Aires naar Cordoba, de reis duurt 11 uur dus genoeg tijd om te typen. We hebben nu al 8 uur lang het zelfde uitzicht (plat en akkerbouw), dus wat afleiding is wel fijn.

We zijn dinsdag ochtend aangekomen in Buenos Aires. De rij om te wisselen op het vliegveld was te lang, dus in de stad gingen we direct op zoek naar een pin automaat. Toen we wilden pinnen, bleek dat we maar 70 euro per keer (met nog een toeslag van 10 euro) konden pinnen. We hoorden later dat dit te maken heeft met de financiële crisis waar het land in zit. De Argentijnen zelf kunnen bijvoorbeeld zelf ook maar 200 US dollar per maand opnemen. Dit om te voorkomen dat iedereen zijn geld in dollars opneemt.
Na de boodschappen en een siësta, hebben we de stad verkend. De eerste indruk was dat het een grote, drukke stad is, met veel minder gezelligheid dan we gedacht hadden. We hadden gedacht dat er meer leven op straat, op de pleinen en parken zou zijn, maar hebben dit niet gevonden. Wel hebben we direct geleerd, met een flinke wandeling, dat iets wat op de kaart vlakbij lijkt, niet vlakbij is.  

De volgende dag zijn we naar Tigre gegaan, een voorstad van Buenos Aires, gelegen in een rivier delta. Hier hebben we een boottochtje gemaakt door de delta, waarbij we voornamelijk huizen hebben gezien. Deze delta is namelijk volgebouwd met allemaal (vakantie)huizen. Het waren vaak wel leuke huisjes, dus het was verder best geinig.

De dag erna begon met een bezoekje aan de Japanse tuinen en daarna een fietstour door de stad. Deze begon bij het Plaza de Mayo, het plein waaraan de Spanjaarden ooit hun fort hebben gebouwd. Op het moment dat we er waren, was er een protest van 50 mensen gaande. De gids vertelde dat dit nu een klein protest is, omdat er net een nieuwe president is en het zomervakantie is. Ze geven de president een paar weken, maar waarschijnlijk staat het plein begin maart weer vol met duizenden protestanten. In plaats van wat geld in de economie te stoppen, wordt de president namelijk elke dag met de helikopter naar zijn werk gevlogen (patser). 
De tour ging verder langs onder andere de oude haven - welke in 20 jaar tijd is veranderd van een gebied waar je niet moest komen, naar de duurste wijk van Argentinië - en de wijk La Boca, met allemaal gekleurde huizen. Na deze inspanning (eigenlijk ontspanning, want met een tempo van 10 km per uur hoefde je bijna niet te trappen), hadden we wel een goede maaltijd verdiend. Argentinië staat natuurlijk bekend om het vlees, dus dat gingen we halen. De ober sprak geen woord Engels en ze hadden geen kaart, dus we namen het verrassingsmenu. Dit bleek een grillplaat vol met vlees te zijn, waarbij het grootste gedeelte bestond uit ondefinieerbare stukken ingewanden (inclusief vermoedelijk dunne darm met poep, true story) en het overige gedeelte helemaal well-done was gegrild. Een beetje een afknapper als je je al een half jaar op de lekkere Argentijnse biefstuk verheugd.

Op vrijdag hebben we de Recoleta begraafplaats bezocht, wat nu meer een attractie is geworden dan een begraafplaats. Verschillende bekende mensen, waaronder Evita, liggen hier begraven. Er was reeds een begrafenis gaande, de stoet liep tussen de toeristen door naar het graf.

Nu zijn we dus onderweg naar Cordoba, waar maandag ons Spaanse klasje begint. Ik ben wel blij dat we dat geboekt hebben, want het is toch wel erg handig om wat Spaans te kunnen. Het vakantiegevoel begint wel langzaam te komen en we beginnen ook te wennen aan de temperatuur en het langzame tempo van de mensen hier (vooral het wandel tempo).
De wisselkoers is nog wel even wennen. Zo dachten we goedkoop uit te zijn met een buskaartje van 3 euro, maar na nog een keer goed narekenen bleken we een nulletje te veel eraf gehaald te hebben en was het 30 euro (balen). Ik denk dat dit ook wel goed komt en dat we een mooie 4 maanden nog voor de boeg hebben!
 

Ciao!